Masaż klasyczny

Jest to najskuteczniejszy masaż w leczeniu chorób narządu ruchu (mięśni, kości, stawów). Może być pobudzający, stosując mocniejsze techniki i działając na głębiej położone tkanki, bądź bardziej powierzchowny i delikatniejszy – masaż relaksujący.

Masaż klasyczny – korzyści

Przynosi wiele pozytywnych skutków leczniczych dla organizmu, m.in: poprawia krążenie, obniża napięcie mięśniowe, działa przeciwbólowo, zmniejsza przykurcze, niedowłady, poprawia ruchomość w stawach, przyspiesza rehabilitację, rozluźnia, odżywia tkanki, zapobiega zanikom mięśniowym, a także przyspiesza przemianę materii. Dzięki temu stosuje się go z powodzeniem w wielu schorzeniach ukł. ruchu, jak różnego rodzaju schorzenia i wady kręgosłupa, w rehabilitacji po złamaniach, skręceniach itd, zaburzeniach ukł. nerwowego (np. rwa kulszowa, porażenia, uciski nerwowe, uszkodzenia nerwów itd.), czy ukł. krwionośnego (poprawa krążenia). Stosuje się tutaj techniki głaskania, rozcierania, ugniatania, wibracji i oklepywania.

Masaż ten można wykonywać również profilaktycznie. Poprzez działanie rozgrzewające, bądź rozluźniające klasyczny masaż przynosi ulgę obolałym i spiętym mięśniom Twojego ciała.

W zależności od obszaru objętego masażem, trwa on u mnie 0,5h lub godzinę.

Historia

Najstarsze dowody na stosowanie masażu pochodzą z Chin, gdzie już około 2700 r. p.n.e. w księdze „Huangdi Neijing” (Klasyk Medycyny Wewnętrznej Żółtego Cesarza) opisywano techniki masażu jako metodę leczenia chorób i utrzymania zdrowia. Podobnie w Indiach, masaż był integralną częścią ajurwedy – tradycyjnego systemu medycznego, gdzie odgrywał rolę w leczeniu i rytuałach religijnych.

W starożytnym Egipcie masaż był praktykowany zarówno w celach leczniczych, jak i estetycznych, o czym świadczą hieroglify. Z kolei Grecy i Rzymianie traktowali masaż jako ważny element higieny, medycyny i przygotowania atletów do igrzysk. Hipokrates, „ojciec medycyny”, podkreślał znaczenie „tarcia” (jednej z technik masażu) dla zdrowia i sprawności.

Po upadku Cesarstwa Rzymskiego, w średniowieczu, wiedza o masażu nieco zanikła w Europie, głównie z powodu dominacji Kościoła i ograniczeń w badaniu ciała ludzkiego. Odrodzenie nastąpiło w okresie renesansu, kiedy to zainteresowanie anatomią i starożytnymi tekstami medycznymi powróciło.

Jednak za prawdziwego „ojca” masażu klasycznego, w jego współczesnym rozumieniu, uważa się Per Henriha Linga (1776-1839), szwedzkiego lekarza i pedagoga. W XIX wieku Ling opracował „szwedzki system gimnastyki”, który obejmował również techniki manualne. To właśnie jego systematyka i nazewnictwo ruchów (głaskanie, rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie, wibracja) stały się podstawą dla dzisiejszego masażu klasycznego.

W przypadku różnego rodzaju kontuzji, przeciążeń lub nadwyrężeń, zachęcamy do skorzystania z zabiegów w ramach usług fizjoterapia Poznań.